Regelmatig kom ik mensen tegen die Iedereen Elke Dag Plezier ‘leuk’ vinden. Grappig. Interessant. Boeiend. Een mooie visie op de wereld. Plezier is inderdaad wel belangrijk. En dan komt ‘ie: “Maar wat doe je dan?”. “Ik help mens en organisatie om het plezier weer centraal te zetten in de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Als collega’s, met klanten, als medemens.” “Jaaaaaaaaaaaja, maar wat DOE je dan precies?”. “Uuuuh, ik geef er presentaties over bij organisaties, op congressen enzo, over waar het vandaan komt en naartoe kan. Over waar ik in geloof. En vervolgens ga ik met mensen aan de slag.”
“Okay, en wat doe je dan met die mensen?”. “Wel, samen met deze mensen kijk ik naar wat zij zelf willen verbeteren op gebied van enthousiasme, gezien worden, waardering, ‘ervoor gaan’, lekker productief en zinvol samenwerken, een leuk en energiek leven. Gewoon doen. Als dit er onvoldoende is, dan zie je dit terug in prestaties van organisaties, verzuim, burn-out, een gebrek aan loyaliteit, gemopper en geklaag. Ook op straat en thuis. Kan je daar dan wat aan doen? Jazeker, samen kunnen we daar wat aan doen. Als we maar willen en durven, dan draaien we alles om.”
“Maar waarom doe je dat dan?”. “Waar ik het voor doe? Ik wil plezier weer centraal stellen in het dagelijkse leven. Da’s mijn doel. Ik vind dat ieder mens recht heeft op aandacht en een goed gevoel. Da’s goed voor jou, voor ons en voor mij. Dat betekent dat we goed voor elkaar gaan zorgen. Met aandacht voor de dingen die er wél zijn, dingen die wél kunnen en lukken, en goed gaan. Laten zien. Gewone helden op het podium zetten, groot en klein. Ze als voorbeeld ‘geven’ aan zoveel mensen die misschien wel even een beetje inspiratie nodig hebben. Da’s wat ik wil. Plezier terug op straat. In de mens. Voor iedereen. Want als iets leuk is, dan wil je eraan meedoen, bij betrokken zijn en blijven. Het werken met organisaties is dus een middel om het plezier via de mens meer in de maatschappij te krijgen.”
“Hoe kan je daar dan van bestaan?”. “Daar was ik inderdaad niet zo heel erg mee bezig. Het begon bij een idee. Nu moet dat wel. En het werkt. Eerst was ik bezig met het ‘wetenschappelijk’ overtuigen van mensen, dat dit echt belangrijk is. Nu kom ik meer mensen tegen die het begrijpen. Voelen. Inzien. Kennelijk is het waardevol wat ik breng. Wat dat is, dat moet je aan de mensen vragen met wie ik samenwerk.”
Het bovenstaande gesprek voerde ik een paar dagen geleden met een vriendin, die gezellig op de borrel kwam. “Hé Michiel, stond jij niet in de krant laatst?”. “Ja, dat kan”. “Leuk verhaal, boeiend, inspirerend. Maar wat doe je nou eigenlijk, en wat wil je dan? Ik snap het nog steeds niet”. Pffffff, dat staat toch in dat artikel? Of heb ik het te moeilijk gemaakt? Of is het gewoon moeilijk? Luisteren naar je hart? En je ‘eigen’, gezonde verstand?
En toen gebeurde het. Tijdens het winkelen kwam ik zaterdag een goeie vriendin tegen. Van haar schoonmoeder (ver in de tachtig, héél erg nuchter) moest ze aan me doorgeven dat ze het bewuste krantenartikel fantastisch vond, en precies begreep wat ik bedoel, wil en doe. En dat ik er vooral mee moet doorgaan. Zo. Zo kan het dus ook :-). Ik ga door. Met jou?
Dank u wel, ma Smits!
(Ik stond er echt van te kijken. Mocht u een profiel hebben op LinkedIn, dan kunt u zich hier aanmelden voor Iedereen Elke Dag Plezier)
Recente reacties