Peter van Lindonk
“Ja jongelui, jullie zullen je wel afvragen. Wat doet die ouwe man hier?”, zijn de woorden die me te binnen schieten. Met erachteraan “Wel, ik zal het maar zeggen, ik ben de vader van Michiel”. En het werd stil. Wat? Zo stelde je je voor aan de mensen die zich op 25 juni 2012 bij mij verzamelden voor een brainstorm over Iedereen Elke Dag Plezier.
Vanaf dat moment koester ik deze woorden. De mens die ze uitsprak al een poosje eerder. Zo kort als ik deze vader ken, zo hecht voel ik me met hem verbonden. Het voelt als meerdere mensenlevens. Een zielevriend, een enorme steun op momenten dat het plezier even van de radar verdween, en een kameraad als we ons verwonderden over al dat moeilijke gedoe om ons heen. Vaak een spiegel, zo nu en dan een wijze raad: ‘Advies van vader: Zou ik ver weg van blijven’. En altijd een vriendelijk en dankbaar woord en de blik op al het moois dat komen gaat.
Een mens dat werkelijk liet zien dat het gaat om de kleine dingen in het leven. Tranen met tuiten lachen om een suikerzakje dat hij lang geleden meenam uit Duitsland, en me zoveel jaren later toestuurde. Kleine cadeautjes van onschatbare waarde, ter aanmoediging en inspiratie. En natuurlijk boeken, altijd iets bijzonders. Tijdens de laatste boterham die we aten wilde je speelgoedhelikopter niet opstijgen. Nu wel. Weliswaar veel te vroeg en totaal onverwacht. Zonder fratsen.
Dankjewel, applaus en tot ooit, Peter van Lindonk!
Lieve Nelleke, familie en vrienden, heel veel sterkte met dit enorme verlies. Woorden kunnen het niet omschrijven.
Graag roep ik echt iedereen op om naar Pinc14 te komen, al is het alleen al uit eerbetoon voor Peter. Dat hij al het moois dat hij en Nelleke daar laten zien niet kan meemaken is hopelijk een reden voor hem om snel terug te komen.
Een prachtig In Memoriam over Peter (dank Bas van Lier).
Recente reacties