Een heel bijzonder gewoon mens
Peter van Lindonk
“Ja jongelui, jullie zullen je wel afvragen. Wat doet die ouwe man hier?”, zijn de woorden die me te binnen schieten. Met erachteraan “Wel, ik zal het maar zeggen, ik ben de vader van Michiel”. En het werd stil. Wat? Zo stelde je je voor aan de mensen die zich op 25 juni 2012 bij mij verzamelden voor een brainstorm over Iedereen Elke Dag Plezier.
Vanaf dat moment koester ik deze woorden. De mens die ze uitsprak al een poosje eerder. Zo kort als ik deze vader ken, zo hecht voel ik me met hem verbonden. Het voelt als meerdere mensenlevens. Een zielevriend, een enorme steun op momenten dat het plezier even van de radar verdween, en een kameraad als we ons verwonderden over al dat moeilijke gedoe om ons heen. Vaak een spiegel, zo nu en dan een wijze raad: ‘Advies van vader: Zou ik ver weg van blijven’. En altijd een vriendelijk en dankbaar woord en de blik op al het moois dat komen gaat.
Een mens dat werkelijk liet zien dat het gaat om de kleine dingen in het leven. Tranen met tuiten lachen om een suikerzakje dat hij lang geleden meenam uit Duitsland, en me zoveel jaren later toestuurde. Kleine cadeautjes van onschatbare waarde, ter aanmoediging en inspiratie. En natuurlijk boeken, altijd iets bijzonders. Tijdens de laatste boterham die we aten wilde je speelgoedhelikopter niet opstijgen. Nu wel. Weliswaar veel te vroeg en totaal onverwacht. Zonder fratsen.
Dankjewel, applaus en tot ooit, Peter van Lindonk!
Lieve Nelleke, familie en vrienden, heel veel sterkte met dit enorme verlies. Woorden kunnen het niet omschrijven.
Graag roep ik echt iedereen op om naar Pinc14 te komen, al is het alleen al uit eerbetoon voor Peter. Dat hij al het moois dat hij en Nelleke daar laten zien niet kan meemaken is hopelijk een reden voor hem om snel terug te komen.
Een prachtig In Memoriam over Peter (dank Bas van Lier).
Plezier. Wat dan? Hoe dan?
Regelmatig kom ik mensen tegen die Iedereen Elke Dag Plezier ‘leuk’ vinden. Grappig. Interessant. Boeiend. Een mooie visie op de wereld. Plezier is inderdaad wel belangrijk. En dan komt ‘ie: “Maar wat doe je dan?”. “Ik help mens en organisatie om het plezier weer centraal te zetten in de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Als collega’s, met klanten, als medemens.” “Jaaaaaaaaaaaja, maar wat DOE je dan precies?”. “Uuuuh, ik geef er presentaties over bij organisaties, op congressen enzo, over waar het vandaan komt en naartoe kan. Over waar ik in geloof. En vervolgens ga ik met mensen aan de slag.”
“Okay, en wat doe je dan met die mensen?”. “Wel, samen met deze mensen kijk ik naar wat zij zelf willen verbeteren op gebied van enthousiasme, gezien worden, waardering, ‘ervoor gaan’, lekker productief en zinvol samenwerken, een leuk en energiek leven. Gewoon doen. Als dit er onvoldoende is, dan zie je dit terug in prestaties van organisaties, verzuim, burn-out, een gebrek aan loyaliteit, gemopper en geklaag. Ook op straat en thuis. Kan je daar dan wat aan doen? Jazeker, samen kunnen we daar wat aan doen. Als we maar willen en durven, dan draaien we alles om.”
“Maar waarom doe je dat dan?”. “Waar ik het voor doe? Ik wil plezier weer centraal stellen in het dagelijkse leven. Da’s mijn doel. Ik vind dat ieder mens recht heeft op aandacht en een goed gevoel. Da’s goed voor jou, voor ons en voor mij. Dat betekent dat we goed voor elkaar gaan zorgen. Met aandacht voor de dingen die er wél zijn, dingen die wél kunnen en lukken, en goed gaan. Laten zien. Gewone helden op het podium zetten, groot en klein. Ze als voorbeeld ‘geven’ aan zoveel mensen die misschien wel even een beetje inspiratie nodig hebben. Da’s wat ik wil. Plezier terug op straat. In de mens. Voor iedereen. Want als iets leuk is, dan wil je eraan meedoen, bij betrokken zijn en blijven. Het werken met organisaties is dus een middel om het plezier via de mens meer in de maatschappij te krijgen.”
“Hoe kan je daar dan van bestaan?”. “Daar was ik inderdaad niet zo heel erg mee bezig. Het begon bij een idee. Nu moet dat wel. En het werkt. Eerst was ik bezig met het ‘wetenschappelijk’ overtuigen van mensen, dat dit echt belangrijk is. Nu kom ik meer mensen tegen die het begrijpen. Voelen. Inzien. Kennelijk is het waardevol wat ik breng. Wat dat is, dat moet je aan de mensen vragen met wie ik samenwerk.”
Het bovenstaande gesprek voerde ik een paar dagen geleden met een vriendin, die gezellig op de borrel kwam. “Hé Michiel, stond jij niet in de krant laatst?”. “Ja, dat kan”. “Leuk verhaal, boeiend, inspirerend. Maar wat doe je nou eigenlijk, en wat wil je dan? Ik snap het nog steeds niet”. Pffffff, dat staat toch in dat artikel? Of heb ik het te moeilijk gemaakt? Of is het gewoon moeilijk? Luisteren naar je hart? En je ‘eigen’, gezonde verstand?
En toen gebeurde het. Tijdens het winkelen kwam ik zaterdag een goeie vriendin tegen. Van haar schoonmoeder (ver in de tachtig, héél erg nuchter) moest ze aan me doorgeven dat ze het bewuste krantenartikel fantastisch vond, en precies begreep wat ik bedoel, wil en doe. En dat ik er vooral mee moet doorgaan. Zo. Zo kan het dus ook :-). Ik ga door. Met jou?
Dank u wel, ma Smits!
(Ik stond er echt van te kijken. Mocht u een profiel hebben op LinkedIn, dan kunt u zich hier aanmelden voor Iedereen Elke Dag Plezier)
Schoon schip maken, met plezier!
Schoonmakers dragen bij aan het werk- en leefplezier van ons allemaal. Rommel en viezigheid vinden wij niet fijn. Wanneer functioneer je als schoonmaker het beste? Als je plezier hebt in wat je doet. Wanneer heb je plezier in wat je doet? Wel, die vraag moeten we onszelf eens wat bewuster stellen, of je nou de baas bent of je schakelt als opdrachtgever een schoonmaker in.
Misschien is het tijd om zelf eens de gedachtesprong te maken van ‘ik en de schoonmaker’ naar ‘ik ben de schoonmaker’. Wat voel je dan? Maak ‘m maar even menselijk in plaats van functioneel. Ieder mens wil met respect worden behandeld, z’n werk goed (kunnen) doen, het gevoel hebben ertoe te doen, ‘veilig’ te zijn en trots zijn op z’n werk en prestaties.
Zonder schoonmakers zou de wereld een nóg grotere klerezooi zijn, hebben we ons dat wel eens bedacht? Wie beleeft daar nou plezier aan? Of we moeten geen rommel meer maken. Kiezen of delen (en dat laatste kan je heel letterlijk opvatten). Schoon schip maken, dus!
Of anders gezegd: Iedereen Elke Dag Plezier – niet in de laatste plaats voor schoonmakers.
Een Motie van Vertrouwen
“Tsja, wat gaat dit voor ‘n jaar worden?”, vragen we ons geloof ik collectief af. Analisten en trendwatchers hebben het er maar druk mee. Gevolg: de één is pessimistisch, de ander kan het niet (meer) schelen, de derde gaat ervoor. De één verkoopt z’n bezittingen alvast en doet driftig aan recessieseks, de ander leeft van dag tot dag en de derde hangt de vlag uit en viert feest omdat er zoveel kansen zijn. Wie is jouw voorbeeld?
Wat en wie moeten we geloven? Is het glas halfvol of is het helemaal weg? Is het überhaupt van belang om te zien wat we niet of wél hebben? Is het niet veel belangrijker om te ‘zien’ wat en wie we zijn, willen en kunnen? Laat dat nu eens een uitdaging zijn voor 2012!
Voor de zoveelste keer schijnen we op de vermeende rand van ons eigen voortbestaan te leven. Als we de media en ‘onderzoeksbureaus’ moeten geloven kunnen we maar beter een of twee generaties overslaan want we zijn er nog lang niet. Krimp en kramp, hand in hand. Waren we maar zo’n klein eilandje, waar je gewoon een dag kan wegstrepen als ‘ie niet goed uitkomt…
Maar wat gebeurt er als je bij jezelf even een onderzoekje doet naar hoe het écht gaat? Kijk even om je heen als je op de bank zit, of aan tafel, of op de fiets. Wat zie je, wat voel je? Vergaat de wereld? Of voel je warmte en vertrouwen als je in de ogen kijkt van kinderen, je partner etc? Wat voel je als je denkt aan je directe collega’s (ja ik weet, voor sommigen inmiddels een gevaarlijke vraag), fijne klanten of andere mensen die je dagelijks tegenkomt? We willen uiteindelijk allemaal hetzelfde, en kunnen elkaar daarbij helpen. Het heet plezier (als in ‘gevoel van welbevinden’).
Bedenk je dat de ommekeer begint bij jou. Jij maakt niet alleen het verschil, jij kan het verschil zijn, in de manier waarop jij in de wereld staat, en anderen tegemoet treedt. Bij het vertrouwen dat je je naasten durft te geven… bij het vertrouwen dat je jezelf durft te geven, met alles wat je in je hebt, rekening houdend met elkaar(s plezier).
Sommigen noemen 2012 het Jaar van de Draak. Ik maak er graag Het Jaar van Plezier van, met de mens als hartverwarmend middelpunt!
Kortom, ik dien bij deze een
Motie van Vertrouwen
in, officieel namens Iedereen Elke Dag Plezier, voor 2012! Fijn dat je meedoet.
Proost! Het Jaar van Plezier is begonnen 
Michiel
PS Je kan deze motie steunen door ‘m ‘leuk te vinden’. Belangrijker: deel deze motie met al je vrienden, collega’s! Vertrouwen geeft energie, ruimte, plezier en beweging!
Dááááááág ZZP-ert!
Eigenlijk klinkt het ook zo sneu en nietszeggend. Zelfstandig? Gefeliciteerd! En verder? Zonder personeel? Aaaaach, en nogal wiedes als je zelfstandig bent. Misschien ook wel wat Hollands om toch nog even vermelden wat je niet hebt (personeel dus): zóóóó 2011.
In 2012 gaan we het anders doen. We pakken de kracht van het ‘waarom’. (Waarom) ben je overtuigd zelfstandig? En hoe zet je dit om in het succes van je opdrachtgever? Precies, door je opdrachtgever werkelijk plezier te doen. Da’s niet per definitie wat je voor iemand doet, maar zeker ook de manier waarop. En de intentie waarmee. Het gevoel dat je opdrachtgever heeft als hij aan jou en je werk denkt. Kortom, plezier als leidend principe voor relatie en als krachtbron voor je eigen prestatie. En het mag ook leuk zijn, mensen! Sterker, met plezier kom je een heel stuk verder.
Zullen we even upgraden? 2012 wordt het jaar van de
Z M P -er
De Zelfstandige Met Plezier is van een nieuwe orde, en behoort tot een oersterk gilde waar het gaat om oprechte betrokkenheid, verbinding, luisteren, dienstbaarheid, humor, relativering, transparantie, verrassingen, non-conventies, relevantie, zichzelf kennen, ambassadeurschap, ‘be the change’, menselijkheid, zelfleiderschap, inspiratie, onbevangenheid en duurzame waardecreatie. Een ZMP-er staat voor lef, liefde (eng hé?!) en een lach.
Lang leve de Zelfstandigen Met Plezier!
(voel je overigens niet aangesproken als je toch graag ZZP-er bent, en wilt blijven :-))
Recente reacties